Eindelijk weer een bericht.
Door: Marinda & Manon
Blijf op de hoogte en volg Manon & Marinda
07 Februari 2011 | India, Calcutta
We hebben weer even de mogelijkheid om een berichtje achter te laten. We hebben al weer vanalles beleefd.
Vrijdag gingen we naar een dorpje hier. Midden in het bos. Na een ritje van een half uur stopten we aan de weg. We gingen een klein paadje in met ongelijke stenen.Stel je voor dat als je hoogzwanger bent dat je daar over moet! Aan de rechter kant was een kraapje. Wat voor de begrippen hier een winkel is. We liepen verder en de mensen vonden ons erg interesant. We liepen het dorp door. En in een van de huisjes kregen we informatie over wat Cini in dat project doet. Ze geven de vrouwen informatie over hoe ze goed kunnen leven. Dat ze bijvoorbeeld beter kunnen trouwen als ze 18 zijn inplaats van 13. wat voorheen de leeftijd was. Ook kregen ze daar een bijdrage van 500 roepies, dat is 9 euro voor het hele dorp. Hiervan moeten ze de medische voorzieningen betalen. En zorgen dat de kleine projectjes in stand blijven. Zo maakte een man paddestoelen die hij verkocht. Ze worden gegeten als bij ons de champion. De vrouwen zijn allemaal erg blij met de hulp van Cini. Ze hopen in de toekomst zonder te kunnen. Maar weten niet of dit gaat lukken. Ook hadden we een gesprek mete een adolesent. Zij ging graag naar school, en wiskunde was favoriet. Ze wilde politcie agente worden. Haar toekomst zag er positief uit. Ook werden er nog even kokos noten voor ons uit de boom gehaald. Een jongetje van ongeveer 8 jaar klom zo even de meters hoge boom in. We vonden het niet erg lekker maar het is weer een ervaring! Na een warm afscheid van de mensen liepen we door naar de basisschool. Eerst kwamen we op het speelplein. Het zag er niet uit. Geen speeltoestellen helemaal niks. Er lagen wel wat stenden her en der gestraat maar verder helemaal niks. De kinderen waten helemaal enthousiast dat wij kwamen. We gingen de lagere klas binnen, en de kinderen stelden zich voor. Daarna wij. Er was ruimte voor vragen. En de kinderen werd gevraagd wat ze wilde worden. De meesten leraar of agent. In India heeft dat status je loopt in uniform en je verdient veel voor de begrippen hier. Ook zaten er 2 kinderen in de klas met syndroom van down. Daar zijn er hier vrijwel geen voorzieningen voor. Ze werden wel geaccepteerd in de klas. Nadat de kinderen een liedje voor ons hadden gezongen en wij voor hun verlieten we de school terwijl we weden uitgezwaaid en geroepen. We gingen daarna naar een andere projesct van Cini. Naar een speeltuin. Hier komen de wat rijkere kinden. hier krijgen ze school en kunnen ze heerlijk spelen. Ook krijgen ze een warme maaltijd. De ouderes betalen hier voor. En met dat geld haalt Cini een aantal groepen straatkinderen naar de speeltuin zodat ze een soort schoolreisje hebben. En zo de dag van het jaar. Na de speeltuin begon ons 'weekend'.
Zaterdag stond het marmer paleis en de bazaar op het programma. De eingenaresse van het paleis heeft jaren voor Cini gewerkt dus vandaar dat we daar een rondleiding kregen. Het was ooit heel mooi geweest maar nu helaas wat vervallen. Daarna gingen we door naar de bazaar. Daar hebben we heerlijk rondgelopen en souveniers kunnen kopen. Aad had ons ingelicht dat we een man konden krijgen die ons alles kon wijzen. Aan eind van de dag gaf je hem 120 roepies voor zijn hulp. Wij zochten niks dus hadden niemand nodig. Maarja... we konden het toilet niet vinden dus vroegen we het maar even. We gaven hen 10 roepies en zijden daarna bass wat dat betekende dat je geen hulp meer wilde. Maar helaas we bleven gevolgd. Op een gegeven moment wel door 3 mannen! Heel vervelend! Maargoed. Nog wat op een dakterras van een hotel wat gedronken. Prachtig utizicht. En Michel onze chauffeur stond al weer te wachten. Na een lange dag lekker gedoucht het bed in.
En toen begon de zondag. We gingen naar het moeder Theresa weeshuis. Erg byzonder om te zien hoe de mensen haar waaderen. We bezogten ook nog de opvang voor de weeskinderen. Maar die moesten net gaan slapen. Ze waren bezig met het plasrondje en zaten met zn allen op een plank met gaten. Dat was de wc. Erg indrukwekkend om te zien dat er een prachtig babytje van een paar weken lag. Die dus wees is. Maar gelukkig worden de kinderen daar zeer goed opgevangen door de nonnen.
We gingen bij een goed restaurant lunchen. De Mac Donalds zat er tegen over. Iedereen stemde toe met het idee van Aad om daar een ijsje te halen! Daarna gingen we terug naar het Cini gasthuis.
Tot zover. Hopelijk snel tot het volgende bericht.
Namaste!
Manon & Marinda
Vrijdag gingen we naar een dorpje hier. Midden in het bos. Na een ritje van een half uur stopten we aan de weg. We gingen een klein paadje in met ongelijke stenen.Stel je voor dat als je hoogzwanger bent dat je daar over moet! Aan de rechter kant was een kraapje. Wat voor de begrippen hier een winkel is. We liepen verder en de mensen vonden ons erg interesant. We liepen het dorp door. En in een van de huisjes kregen we informatie over wat Cini in dat project doet. Ze geven de vrouwen informatie over hoe ze goed kunnen leven. Dat ze bijvoorbeeld beter kunnen trouwen als ze 18 zijn inplaats van 13. wat voorheen de leeftijd was. Ook kregen ze daar een bijdrage van 500 roepies, dat is 9 euro voor het hele dorp. Hiervan moeten ze de medische voorzieningen betalen. En zorgen dat de kleine projectjes in stand blijven. Zo maakte een man paddestoelen die hij verkocht. Ze worden gegeten als bij ons de champion. De vrouwen zijn allemaal erg blij met de hulp van Cini. Ze hopen in de toekomst zonder te kunnen. Maar weten niet of dit gaat lukken. Ook hadden we een gesprek mete een adolesent. Zij ging graag naar school, en wiskunde was favoriet. Ze wilde politcie agente worden. Haar toekomst zag er positief uit. Ook werden er nog even kokos noten voor ons uit de boom gehaald. Een jongetje van ongeveer 8 jaar klom zo even de meters hoge boom in. We vonden het niet erg lekker maar het is weer een ervaring! Na een warm afscheid van de mensen liepen we door naar de basisschool. Eerst kwamen we op het speelplein. Het zag er niet uit. Geen speeltoestellen helemaal niks. Er lagen wel wat stenden her en der gestraat maar verder helemaal niks. De kinderen waten helemaal enthousiast dat wij kwamen. We gingen de lagere klas binnen, en de kinderen stelden zich voor. Daarna wij. Er was ruimte voor vragen. En de kinderen werd gevraagd wat ze wilde worden. De meesten leraar of agent. In India heeft dat status je loopt in uniform en je verdient veel voor de begrippen hier. Ook zaten er 2 kinderen in de klas met syndroom van down. Daar zijn er hier vrijwel geen voorzieningen voor. Ze werden wel geaccepteerd in de klas. Nadat de kinderen een liedje voor ons hadden gezongen en wij voor hun verlieten we de school terwijl we weden uitgezwaaid en geroepen. We gingen daarna naar een andere projesct van Cini. Naar een speeltuin. Hier komen de wat rijkere kinden. hier krijgen ze school en kunnen ze heerlijk spelen. Ook krijgen ze een warme maaltijd. De ouderes betalen hier voor. En met dat geld haalt Cini een aantal groepen straatkinderen naar de speeltuin zodat ze een soort schoolreisje hebben. En zo de dag van het jaar. Na de speeltuin begon ons 'weekend'.
Zaterdag stond het marmer paleis en de bazaar op het programma. De eingenaresse van het paleis heeft jaren voor Cini gewerkt dus vandaar dat we daar een rondleiding kregen. Het was ooit heel mooi geweest maar nu helaas wat vervallen. Daarna gingen we door naar de bazaar. Daar hebben we heerlijk rondgelopen en souveniers kunnen kopen. Aad had ons ingelicht dat we een man konden krijgen die ons alles kon wijzen. Aan eind van de dag gaf je hem 120 roepies voor zijn hulp. Wij zochten niks dus hadden niemand nodig. Maarja... we konden het toilet niet vinden dus vroegen we het maar even. We gaven hen 10 roepies en zijden daarna bass wat dat betekende dat je geen hulp meer wilde. Maar helaas we bleven gevolgd. Op een gegeven moment wel door 3 mannen! Heel vervelend! Maargoed. Nog wat op een dakterras van een hotel wat gedronken. Prachtig utizicht. En Michel onze chauffeur stond al weer te wachten. Na een lange dag lekker gedoucht het bed in.
En toen begon de zondag. We gingen naar het moeder Theresa weeshuis. Erg byzonder om te zien hoe de mensen haar waaderen. We bezogten ook nog de opvang voor de weeskinderen. Maar die moesten net gaan slapen. Ze waren bezig met het plasrondje en zaten met zn allen op een plank met gaten. Dat was de wc. Erg indrukwekkend om te zien dat er een prachtig babytje van een paar weken lag. Die dus wees is. Maar gelukkig worden de kinderen daar zeer goed opgevangen door de nonnen.
We gingen bij een goed restaurant lunchen. De Mac Donalds zat er tegen over. Iedereen stemde toe met het idee van Aad om daar een ijsje te halen! Daarna gingen we terug naar het Cini gasthuis.
Tot zover. Hopelijk snel tot het volgende bericht.
Namaste!
Manon & Marinda
-
07 Februari 2011 - 08:44
Jeanet Simens:
hallo meiden
dat is weer een heel mooi verhaal en een belevenis voor je hele leven geniet van elk moment dat je daar bent ..
dikke xxxx van ons allemaal -
07 Februari 2011 - 09:08
Janny:
Nou je maakt daar wel wat mee. Maar wel interesant om te zien denk ik nou tot over een paar daagjes succes zet hem op. -
07 Februari 2011 - 12:51
Marianne Kroeze:
Tjonge...ik ben gewoon een beetje stil na het lezen van dit verhaal.Wat een verschil met wat we hier dan allemaal hebben.
Kommen er nog foto's??????
Groetjes en tot het volgende verslag -
07 Februari 2011 - 13:05
Anja:
Manon en Marinda wat beleven jullie toch verschrikkelijk veel!! heel veel plezier nog de laatste week!! -
07 Februari 2011 - 21:43
Pa En Ma Penninkhof:
Hallo meiden,
Wat een boeiend verhaal. Wat een indrukken doen jullie op. Geniet de laatste dagen maar van dit bezoek.
Dikke knuffel van ons
ps Jullie verhaal staat ook op www.locourant.nl en www.oldebroek.net -
08 Februari 2011 - 11:49
Rietje Leusink:
hallo Manon en Marinda,
Wat leuk dat jullie dit kunnen meemaken,het zal heel bijzonder zijn,hier de rijkdom waar alles zo goed geregeld is,en er nog geklaagt wordt,en dan de armoede daar waar de mensen het zo normaal vinden hoe het daar gaat ,voor jullie een verschil van dag en nacht.genieten jullie er nog maar even van ,ook van de warmte ,de zon schijnt hier nu ook maar het was vanmorgen 4 graden.dus dat wordt ook wennen als jullie er weer zijn.
groetjes van Fam Leusink Boterakkers 2 -
08 Februari 2011 - 13:26
Jan&Christel V.Loo:
Hoi Marinda en Manon,
Wat leuk om jullie avonturen in het verre India te lezen. We zijn erg benieuwd naar de foto's. Groetjes en veel plezier nog de laatste dagen! -
08 Februari 2011 - 19:36
Bas:
Leuk om te lezen wat jullie er allemaal aan het doen zijn. Zo kom je wat meer te weten dan door die korte gesprekjes aan de phone:)
Veel plezier nog een paar dagen en tot zondag op schiphol! groetjes van mij -
08 Februari 2011 - 21:53
Jolanda Van Gelder:
Wat een verslag weer zeg!! Weer veel meegemaakt!
liefs jolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
